Εισαγωγικά θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους όσους με στήριξαν και με τίμησαν με την ψήφο τους στην Α’  Αθηνών και σε αυτές τις εκλογές. Η εκλογική επίδοση που πέτυχα ήταν καλύτερη από ποτέ. Σχεδόν ένας στους δύο ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα με τίμησε με την εμπιστοοσύνη του. Παρά το γεγονός ότι η μάχη ήταν δύσκολη και το εκλογικό αποτέλελσμα προδιαγεγρμμένα κακό, θεώρησα υποχρέωσή μου να στρατευθώ στον αγώνα για να τιμήσω την παράταξη και τους αγωνιστές της και σε αυτή την άχαρη εποχή για να υπογραμμίσω την υποχρέωση που έχουμε να δώσουμε τη μάχη. Και στη δύσκολη συγκυρία και όχι μόνο στα εύκολα.

Όμως για το ΠΑΣΟΚ και την επόμενη  μέρα σε αυτό θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτηση.

Προεκλογικά-στην προηγούμενη ανάρτησή μου-  έγραψα για την “τελευταία πράξη του δράματος” που έχει αρχίσει να εκτυλίσσεται.

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου επιβεβαίωσε την εκτίμηση αυτή.

Η ελληνική κοινωνία, δέσμια του λαϊκισμού που καλλιεργήθηκε για χρόνια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος της χώρας, έδωσε την καθαρή πλειοψηφία σε κόμματα που εξέφρασαν δημαγωγικές προτάσεις και θέσεις, χωρίς ρεαλισμό και σχέδιο για την οικονομική ανάταξη της χώρας.

Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ενάμιση μήνα τώρα πολιτεύεται χαμένη στα αδιέξοδα και στις αντιφάσεις που η ίδια καλλιέργησε για να επιτύχει την εκλογική της νίκη.

Ο θύτης της προεκλογικής δημαγωγίας γίνεται έτσι το θύμα των μετεκλογικών προβλημάτων και κυρίως των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.

Μπροστά στο τεράστιο αδιέξοδο και σε πείσμα μιας ανούσιας και κοντόφθαλμης κυβερνητικής προπαγάνδας βασικές εξαγγελίες του Κυβερνητικού προγράμματος κατέληξαν στο καλάθι των αχρήστων. Η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η θέση πως δεν θέλουμε δάνεια για να ξεπληρώνουμε δάνεια, το τέλος του μνημονίου, η αύξηση του κατωτέρου μισθού στον ιδιωτικό τόμέα και τόσα άλλα, αποτελούν ήδη μεγάλο τμήμα του ακυρωθέντος προεκλογικού προγράμματος.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση αναλώνει δυνάμεις αξιοπιστία για να κερδίσει μια ανούσια μάχη επικοινωνίας πάνω στα ερείπια της οικονομίας. Το μνημόνιο βαφτίζεται πρόγραμμα, η τρόικα έγινε“Brussels ”, οι συναντήσεις με την τρόικα θα γίνονται στο ξενοδοχείο και όχι στα υπουργεία.

Πίσω από την επικοινωνιακή βιτρίνα όμως το πραγματικό και πιεστικό οικονομικό πρόβλημα γιγαντώνεται. Οι τράπεζες βρίσκονται στο όριο και επιβιώνουν χάρη στις με το σταγονόμετρο ενισχύσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,οι ταμειακές ανάγκες του Δημοσίου εξελίσσονται εφιαλτικά και προμηνύουν μια απειλητική κατάσταση χρεωκοπίας, καθώς πλήθος διεθνών αναλυτών και θεσμών προετοιμάζονται για ενδεχόμενο Grexit.

Παρ' όλα αυτά, ένα μέρος των πολιτών αδιαφορεί ακόμη για τα προεκλογικά ψεύδη και εμπνέεται από αυτήν την δήθεν “σκληρή” διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης παρασυρόμενοι από τον αντιγερμανικό λαικισμό που καλλιεργήθηκε τόσα χρόνια. Όμως οι Γερμανοί και η Γερμανία, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ μας πιέζουν και απαιτούν μέτρα επειδή έχουμε ανάγκη τη δανειοδότησή τους. Αν δεν θέλαμε δανεικά όπως έλεγε προεκλογικά ηκ υβέρνηση τότε δεν θα υπήρχε και κανένα πρόβλημα.

Όμως και δάνεια θέλουμε και δάνεια υψηλά. Ήδη στο παρασκήνιο η τρόικα εκτιμά ότι η Ελλάδα για να επιβιώσει θα χρειασθεί και νέο τρίτο πακέτο οικονομικής βοήθειας άνω των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι θα ολοκληρωθεί το δεύτερο μνημόνιο κα θα παραμείνουν οι στόχοι των υψηλών πλεονασμάτων τουδευτέρου μνημονίου.

Σε όλα αυτά η κυβέρνηση δεν απαντά τίποτε πειστικό εκτός από τη συνήθη δημαγωγία. Ιδιωτικοποιήσεις και ξένες επενδύσεις χάνονται προς όφελος των κομματικών ιδεοληψιών, η παραγωγική βάση της χώρας αναιμική όπως πάντα χάνει και την τελευταία ικμάδα ζωντάνιας, καθώς σειρά διεθνών προμηθευτών και πελατών απαιτεί πλέον πληρωμές με "μετρητά".

Ο κίνδυνος ενός ατυχήματος που θα οδηγήσει τη χώρα εκτός του κοινού νομίσματος έχει πλέον μεγεθυνθεί.

Η κεντρική μου προεκλογική πρόβλεψη πως μέχρι το καλοκαίρι θα τα ζήσουμε όλα εξακολουθεί να ισχύει. Όπως και η πρόβλεψη πως μέχρι τότε είτε θα έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με άλλο νόμισμα και εφιαλτική φτωχοποίηση είτε μια άλλη κυβέρνηση με σκληρά μέτρα και ευρώ.

Και πάλι επαναλαμβάνω την ευχή:

Μακάρι να διαψευσθώ.

12 Μαρτίου 2015